Globalna infrastruktura sieciowa w fazie przyspieszenia: Rynek rośnie mimo wyzwań

Rynek infrastruktury sieciowej stanowi fundament cyfrowej gospodarki – obejmuje sprzęt, oprogramowanie oraz usługi zapewniające łączność i wymianę danych w skali globalnej. Dynamiczny rozwój technologii mobilnych, chmury obliczeniowej oraz Internetu Rzeczy (IoT) napędza inwestycje w nowoczesne sieci. W efekcie infrastruktura sieciowa podlega intensywnej modernizacji: operatorzy telekomunikacyjni wdrażają 5G, firmy migrują do chmury i modelu pracy hybrydowej, a organizacje stawiają na automatyzację sieci. Niniejszy artykuł analizuje obecną wartość rynku globalnego infrastruktury sieciowej, prognozy jego wzrostu, regionalne zróżnicowanie, kluczowe trendy technologiczne (5G, edge computing, SD-WAN, AI) oraz głównych graczy rynkowych. Przedstawiono także ekspercką ocenę perspektyw na kolejne 5–10 lat oraz najważniejsze wyzwania – od kosztów, przez bezpieczeństwo, po problemy z przestarzałymi systemami.

Wartość rynku i prognozy wzrostu

Globalny rynek infrastruktury sieciowej jest wart setki miliardów dolarów i wykazuje stabilny wzrost. Jego wartość sięgnęła około 248,8 mld USD w 2024 roku, a prognozy wskazują wzrost do 463,9 mld USD w 2033 roku. Oznacza to, że rynek będzie rósł średnio o około 7,2% rocznie (CAGR) w okresie 2025–2033. Taki wzrost odzwierciedla rosnące zapotrzebowanie na zaawansowane technologie sieciowe na całym świecie – od modernizacji centrów danych, poprzez integrację chmury i 5G, po rozwój inteligentnych miast. Popyt stymulują zarówno sektor prywatny (transformacja cyfrowa przedsiębiorstw), jak i inwestycje publiczne w infrastrukturę szerokopasmową i mobilną.

W 2024 r. rynek ten był wyceniany na nieco poniżej 250 mld USD, by do 2033 r. niemal podwoić swą wartość do ok. 464 mld USD. Trend wzrostowy jest względnie jednolity i stabilny – odzwierciedla to dojrzałość rynku oraz ciągły, organiczny wzrost zapotrzebowania na przepustowość sieci, bezpieczeństwo i nowe funkcjonalności. Co istotne, struktura rynku obejmuje sprzęt sieciowy (ok. 48% udziału w rynku) oraz oprogramowanie i usługi sieciowe (razem pozostałe 52%), co oznacza, że oprócz inwestycji w urządzenia fizyczne rośnie także rola rozwiązań programowych definiujących działanie sieci.

Regionalna struktura rynku

Infrastruktura sieciowa rozwija się we wszystkich regionach świata, jednak dynamika i skala inwestycji różnią się w zależności od obszaru. Azja i region Azji-Pacyfiku stanowią obecnie największy segment – odpowiadają za około 34% globalnego rynku i wykazują najszybsze tempo wzrostu. Głównym motorem jest tu rozbudowa sieci komórkowych nowej generacji oraz urbanizacja: szacuje się, że ponad połowa (51%) wszystkich stacji bazowych 5G na świecie zlokalizowana jest w Azji-Pacyfiku. Krajom takim jak Chiny, Japonia, Korea Płd. czy Indie przewodzą inwestycje w 5G oraz projekty smart city. Przykładowo, ok. 68% przedsiębiorstw w regionie APAC stawia na migrację do chmury, a 59% wdraża zaawansowane sieci przemysłowe dla potrzeb inteligentnej produkcji i infrastruktury miejskiej.

Ameryka Północna odpowiada za ok. 31% wartości globalnego rynku i pozostaje w czołówce pod względem wdrażania najnowszych rozwiązań sieciowych. Stany Zjednoczone stanowią lwią część tego rynku – ok. 84% inwestycji północnoamerykańskich w infrastrukturę przypada na USA. Region ten charakteryzuje się najwyższą gęstością centrów danych, szeroką dostępnością światłowodów oraz szybkim tempem implementacji 5G. Już 48% organizacji w Ameryce Płn. wykorzystuje łączność 5G w swojej działalności. Ponadto firmy kładą duży nacisk na bezpieczeństwo – blisko 69% przedsiębiorstw w USA priorytetowo traktuje integrację cyberbezpieczeństwa z infrastrukturą sieciową. Do wzrostu przyczyniają się także programy rządowe wspierające rozbudowę sieci oraz powszechna cyfryzacja biznesu.

Europa stanowi około 27% globalnego rynku infrastruktury sieciowej. Region ten, z kluczowymi rynkami w Niemczech, Wielkiej Brytanii i Francji, koncentruje się na modernizacji sieci korporacyjnych i telekomunikacyjnych w oparciu o architektury programowalnych sieci. Już około 61% europejskich przedsiębiorstw wdraża rozwiązania SDN (Software-Defined Networking), a 58% inwestuje w strategie multicloud – integrując wiele chmur dla zwiększenia elastyczności. Europejscy operatorzy i firmy intensywnie rozwijają też infrastrukturę centrów danych i sieci światłowodowe, przygotowując grunt pod upowszechnienie 5G oraz przyszłe wdrożenia 6G około końca dekady. Mimo nieco mniejszego udziału w rynku globalnym, Europa utrzymuje wysokie standardy bezpieczeństwa i interoperacyjności oraz coraz większą uwagę poświęca energooszczędności infrastruktury – około 31% nowych inwestycji sieciowych w Europie i Azji skierowanych jest już na zielone, efektywne energetycznie technologie.

W pozostałych regionach również obserwuje się rozwój: Bliski Wschód i Afryka stanowią łącznie ok. 8% rynku, nadrabiając zaległości poprzez projekty cyfrowej infrastruktury finansowane często ze środków rządowych i partnerstw publiczno-prywatnych. Ameryka Łacińska natomiast inwestuje w rozbudowę sieci 4G/5G i światłowodów, choć skala wydatków jest tam mniejsza w porównaniu z trzema głównymi regionami.

Wiodące trendy technologiczne

W infrastrukturze sieciowej wyraźnie zarysowuje się kilka kluczowych trendów technologicznych, które kształtują rozwój rynku:

• Sieci 5G: Technologia 5G jest wdrażana globalnie w sieciach operatorów komórkowych, oferując wielokrotnie wyższe przepustowości i minimalne opóźnienia. Inwestycje związane z 5G stanowią już ok. 21% całości nakładów inwestycyjnych operatorów teleko, a wydatki na sprzęt 5G odpowiadają za 24% budżetów na infrastrukturę sieciową w telekomunikacji. Sieci piątej generacji nie tylko obsługują rosnący ruch mobilny konsumentów, lecz także umożliwiają rozwój nowych zastosowań – od przemysłowego IoT po autonomiczne pojazdy. Coraz większe znaczenie mają prywatne sieci 5G wdrażane przez przedsiębiorstwa przemysłowe i logistyczne, które potrzebują niezawodnej, wydzielonej łączności o ultraniskich opóźnieniach na własne potrzeby produkcyjne. W najbliższych latach 5G pozostanie katalizatorem inwestycji, a do 2029 r. ponad 50% globalnych połączeń mobilnych ma działać w standardzie 5G.
• Edge computing: Architektury edge computing, czyli przetwarzania danych na krawędzi sieci (bliżej źródła danych i użytkownika), zyskują na popularności w odpowiedzi na wymagania aplikacji czasu rzeczywistego. Około 47% organizacji planuje wdrożyć rozwiązania edge w celu obsługi krytycznych systemów wymagających minimalnych opóźnień. Przenoszenie mocy obliczeniowej bliżej użytkowników poprawia responsywność usług takich jak streaming wideo, gry online, telemedycyna czy autonomiczne systemy pojazdów. Upowszechnienie IoT również wymusza lokalne przetwarzanie ogromnych strumieni danych z sensorów. Trend edge idzie w parze z 5G – szacuje się, że 39% nowych projektów infrastruktury sieciowej łączy wdrożenia 5G z komponentami edge, aby zapewnić ultraniskie opóźnienia i lokalną analizę danych dla przemysłu, inteligentnych miast czy sieci energetycznych.
• SD-WAN i sieci definiowane programowo: SD-WAN (Software-Defined Wide Area Network) to rozwiązania pozwalające zarządzać rozległymi sieciami korporacyjnymi poprzez warstwę programową, zapewniając optymalizację ruchu między oddziałami firmy a chmurą. Popyt na SD-WAN rośnie gwałtownie w dobie pracy zdalnej i hybrydowej – przedsiębiorstwa potrzebują elastycznego i bezpiecznego dostępu do aplikacji firmowych w chmurze niezależnie od lokalizacji. Ponad 68% firm zmienia model pracy na bardziej elastyczny, co stymuluje wdrożenia SD-WAN w celu zapewnienia spójnej łączności i polityk bezpieczeństwa we wszystkich oddziałach. Rozwiązania SD-WAN, często oferowane przez dostawców jako usługa zarządzana, umożliwiają także redukcję kosztów transmisji danych poprzez inteligentne wykorzystanie łączy internetowych i sieci MPLS. Szerszym kontekstem jest wirtualizacja sieci – SDN i NFV (Network Function Virtualization) – gdzie funkcje sieciowe, takie jak routing czy firewall, realizowane są programowo. W Europie już wspomniane \~61% firm stosuje architekturę SDN. Światowi dostawcy intensywnie rozwijają ofertę SD-WAN/SDN – przykładem jest Cisco, które w 2024 r. wprowadziło nową generację rozwiązań SD-WAN dostosowanych do modelu pracy hybrydowej, zapewniając m.in. o 34% szybszy dostęp do aplikacji chmurowych przy zachowaniu scentralizowanej kontroli bezpieczeństwa.
• Sztuczna inteligencja (AI) w sieciach: AI odgrywa coraz większą rolę zarówno w zarządzaniu infrastrukturą sieciową, jak i w nowych funkcjach bezpieczeństwa. Operatorzy i administratorzy sieci wdrażają algorytmy uczenia maszynowego do automatyzacji konfiguracji, monitoringu i optymalizacji sieci. Ponad 39% przedsiębiorstw wykorzystuje narzędzia analityczne oparte na AI w celu optymalizacji działania sieci i szybszego wykrywania problemów. Równocześnie producenci sprzętu integrują elementy sztucznej inteligencji w swoich produktach – ok. 37% nowych urządzeń sieciowych posiada funkcje oparte na AI do wykrywania zagrożeń i automatycznego reagowania na incydenty bezpieczeństwa. Przykładem są przełączniki centrum danych nowej generacji od Huawei, wyposażone w mechanizmy AI zwiększające wydajność o \~40% i poprawiające zarządzanie ruchem. W perspektywie najbliższych lat AI ma umożliwić implementację tzw. sieci samooptymalizujących się (self-driving networks), które automatycznie dostosowują parametry do zmieniających się warunków i potrafią przewidywać awarie dzięki analizie danych (predictive maintenance).

Główni gracze rynkowi

Rynek infrastruktury sieciowej jest zdominowany przez kilku dużych, globalnych dostawców, którzy rywalizują zarówno w segmencie sprzętu telekomunikacyjnego, jak i korporacyjnych rozwiązań sieciowych. Należą do nich m.in. Cisco, Huawei, Nokia oraz Ericsson:

• Cisco Systems (USA): Największy na świecie dostawca rozwiązań sieciowych dla przedsiębiorstw. Cisco wiedzie prym w obszarze sprzętu sieciowego (przełączniki, routery, punkty dostępowe Wi-Fi) oraz rozwija zaawansowane oprogramowanie do zarządzania sieciami i bezpieczeństwa. Firma adaptuje ofertę do nowych trendów – inwestuje w rozwiązania SDN/SD-WAN (przykładem są wspomniane najnowsze produkty dla sieci WAN definiowanych programowo) oraz rozwiązania chmurowe i centra danych. Wiele korporacji standardowo opiera swoją infrastrukturę na sprzęcie Cisco, co daje firmie silną pozycję rynkową.
• Huawei (Chiny): Globalny gigant telekomunikacyjny i sieciowy, będący jednym z liderów we wdrażaniu technologii 5G. Huawei oferuje pełne portfolio infrastruktury – od urządzeń dostępowych (stacje bazowe 5G, sprzęt światłowodowy) po routery szkieletowe i rozwiązania chmurowe. Wraz z Cisco należy do największych graczy – łącznie dwie firmy kontrolują blisko 29% udziału w rynku infrastruktury sieciowej. Huawei odniosło ogromny sukces na rynkach Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej, choć w ostatnich latach zmaga się z ograniczeniami na niektórych rynkach zachodnich z powodów geopolitycznych. Mimo to firma kontynuuje inwestycje w badania (m.in. rozwój przełączników z wbudowaną AI dla centrów danych) i utrzymuje silną pozycję w globalnych rankingach dostawców.
• Nokia (Finlandia): Jeden z dwóch europejskich liderów infrastruktury telekomunikacyjnej. Nokia (obok Ericsson) jest czołowym dostawcą sprzętu dla sieci komórkowych – szczególnie w zakresie infrastruktury 4G/5G (RAN, sieć rdzeniowa) – a także rozwiązań transportu optycznego i IP. Firma wykorzystuje swoje telekomunikacyjne know-how, by wchodzić w nowe obszary, takie jak prywatne sieci 5G dla przemysłu. W 2023 r. Nokia ogłosiła szereg wdrożeń prywatnych sieci bezprzewodowych 5G dla sektorów przemysłowych i projektów smart city, odpowiadając na zapotrzebowanie klientów biznesowych na wydzielone, wysoko wydajne sieci komunikacyjne. W globalnym ujęciu Nokia rywalizuje o kontrakty 5G z Huawei i Ericssonem, a jej mocną stroną jest obecność na rynkach, gdzie wymagane są alternatywy dla chińskich dostawców.
• Ericsson (Szwecja): Drugi obok Nokii europejski gigant w branży infrastruktury sieciowej, z ponad stuletnią historią w telekomunikacji. Ericsson specjalizuje się w sprzęcie dla sieci komórkowych i radiowych – jest jednym z głównych dostawców stacji bazowych 5G dla operatorów na całym świecie. Firma inwestuje także w rozwój rozwiązań core network, usług zarządzanych i IoT. Ericsson, mając silną pozycję w Ameryce Północnej i Europie, korzysta na zapotrzebowaniu operatorów na sprzęt 5G w sytuacji ograniczeń nałożonych na Huawei w tych regionach. Ponadto Ericsson angażuje się w prace standaryzacyjne nad przyszłymi technologiami (6G) i współpracuje z partnerami (np. dostawcami chmury) w zakresie wirtualizacji funkcji sieciowych. Jako firma skoncentrowana na segmencie operatorów, Ericsson – podobnie jak Nokia – uzupełnia ofertę Cisco i Huaweia, dominując zwłaszcza w globalnych wdrożeniach mobilnych sieci dostępowych.

Oprócz wymienionych, na rynku infrastruktury sieciowej działają również inni znaczący gracze wyspecjalizowani w wybranych obszarach – m.in. ZTE, Juniper Networks, Arista Networks, Dell EMC, HPE (Aruba), Extreme Networks czy CommScope. Wymienione firmy konkurują w segmentach takich jak przełączniki centrów danych, sprzęt kampusowy LAN/WLAN, okablowanie czy rozwiązania chmurowe, uzupełniając ekosystem globalnej infrastruktury sieciowej.

Perspektywy rozwoju na kolejne lata

Zdaniem ekspertów, perspektywy rozwoju rynku infrastruktury sieciowej w horyzoncie najbliższych 5–10 lat pozostają bardzo obiecujące. Prognozowane średnioroczne tempo wzrostu na poziomie 7% oznacza, że sektor ten będzie rósł szybciej niż wiele tradycyjnych branż, choć nieco wolniej niż najbardziej dynamiczne segmenty rynku IT. Kluczowe trendy technologiczne opisane powyżej będą nadal napędzać inwestycje: upowszechnienie 5G na całym świecie (a w perspektywie końca dekady pierwsze wdrożenia 6G) zapewni ciągły popyt na sprzęt i modernizację sieci operatorów. Edge computing stanie się integralnym elementem architektury sieci – coraz więcej danych będzie przetwarzanych lokalnie, co stworzy zapotrzebowanie na rozproszone węzły sieciowe blisko użytkownika. Rozwiązania chmurowe i multicloud wymuszą budowę sieci zdolnych do obsługi dynamicznych, rozproszonych obciążeń, co sprzyja rozwojowi inteligentnych, programowalnych sieci definiowanych programowo. Automatyzacja z wykorzystaniem AI prawdopodobnie przeobrazi sposób zarządzania sieciami – już obecnie obserwujemy trend ku sieciom autonomicznym, zdolnym do samodzielnego optymalizowania ruchu i reagowania na incydenty. W dłuższej perspektywie może to przynieść znaczące oszczędności operacyjne i poprawę bezpieczeństwa.

W ujęciu regionalnym spodziewane jest utrzymanie obecnego układu sił – Azja-Pacyfik pozostanie największym i najszybciej rosnącym rynkiem dzięki inwestycjom w Chinach i krajach rozwijających się, Ameryka Północna utrzyma wysoki poziom innowacji i wydatków korporacyjnych (zwłaszcza w USA), zaś Europa będzie konsekwentnie modernizować infrastrukturę stawiając na bezpieczeństwo i efektywność. Różnice między regionami mogą się jednak zmniejszać wraz z tym, jak technologie sieciowe staną się wszechobecne, a koszty ich wdrożenia spadną.

Eksperci podkreślają również nowe obszary wzrostu, które mogą zyskać na znaczeniu: prywatne sieci 5G dla przedsiębiorstw (np. w fabrykach, portach czy kampusach uczelnianych), sieci dla IoT obsługujące miliardy urządzeń (w tym sieci wąskopasmowe LPWAN dla sensorów) czy rozwój satelitarnego Internetu (np. konstelacje na niskiej orbicie zapewniające globalną łączność). Transformacja cyfrowa sektorów takich jak energetyka (smart grid), motoryzacja (pojazdy połączone) czy medycyna (telemedycyna, urządzenia noszone) będzie generować popyt na niezawodną infrastrukturę komunikacyjną. Można oczekiwać dalszego wzrostu wydatków na badania i rozwój (R&D) w obszarze sieci – zarówno przez gigantów rynkowych, jak i nowych graczy (startupów), co zaowocuje kolejnymi innowacjami i jeszcze bardziej wydajnymi technologiami sieciowymi w przyszłości.

Wyzwania rynkowe

Mimo pozytywnych perspektyw, globalny rynek infrastruktury sieciowej stoi przed kilkoma istotnymi wyzwaniami. Największą barierą są wysokie koszty – modernizacja sieci wymaga ogromnych nakładów kapitałowych. Ponad 44% przedsiębiorstw wskazuje ograniczenia budżetowe jako czynnik hamujący unowocześnianie infrastruktury. Sprzęt nowej generacji (np. urządzenia 5G, routery szkieletowe, węzły edge) oraz związane z nim oprogramowanie i integracja to kosztowne inwestycje, na które nie wszystkie organizacje mogą sobie pozwolić od razu. Równocześnie nadal powszechne są przestarzałe (dziedziczone) systemy – szacuje się, że ok. 27% infrastruktury sieciowej używanej globalnie stanowi starszy sprzęt poprzedniej generacji. Migracja z tych legacy systems jest trudna: blisko 38% firm ma problemy z zastępowaniem starego hardware’u nowszym. Utrzymywanie takich rozwiązań rodzi nie tylko koszty utraconych korzyści (mniejsza wydajność, brak nowych funkcji), ale także ryzyka bezpieczeństwa – niemal 33% naruszeń bezpieczeństwa wiąże się z lukami w przestarzałej infrastrukturze.

Cyberbezpieczeństwo samo w sobie stanowi kolejne wyzwanie. Rosnąca złożoność sieci (zwłaszcza zdystrybuowanych po wielu chmurach i lokalizacjach) sprawia, że 59% organizacji odczuwa trudności w zarządzaniu bezpieczeństwem w środowiskach multicloud i hybrydowych. Ataki na infrastrukturę sieciową są coraz bardziej zaawansowane, a powierzchnia ataku poszerza się wraz z podłączaniem kolejnych urządzeń IoT i rozrostem sieci 5G. Zapewnienie spójnej polityki bezpieczeństwa, segmentacji sieci i ochrony danych w tak heterogenicznym środowisku to duże obciążenie dla dzia działów IT. Wiele firm mierzy się również z brakami kadrowymi – około 29% przedsiębiorstw wskazuje niedobór wykwalifikowanych specjalistów od zaawansowanych sieci jako czynnik ograniczający postęp.

Innym wyzwaniem jest interoperacyjność i integracja nowych technologii z istniejącą infrastrukturą. Firmy często korzystają z rozwiązań wielu dostawców, co rodzi problemy z kompatybilnością. Ponad 34% organizacji doświadcza problemów integracyjnych przy wdrażaniu zróżnicowanych platform i usług. Standaryzacja protokołów i otwartość ekosystemów stają się zatem kluczowe, by uniknąć silosów technologicznych. Dodatkowo, regulatorzy nakładają na branżę wymogi (np. dotyczące cyberbezpieczeństwa, prywatności danych czy alokacji widma radiowego), co może spowalniać wdrożenia, zwłaszcza w sektorze telekomunikacyjnym.